Pierrot

Een masker dat geen spel speelt, maar gevoel toont.
In Pierrot, een intieme wascocompositie, vangt Maria Angela de stille tragiek van de figuur die lacht en lijdt tegelijk. De donkere accenten rond de ogen, de subtiele glimlach—alles spreekt van een innerlijke wereld die zachtjes ademt onder het oppervlak.

Golvende lijnen en een sierlijke kraag geven het beeld een theatrale flair, maar zonder opsmuk. Alles is fluistering, geen schreeuw.

De zachte tinten en vloeiende vormen maken dit werk tot een verstilde aanwezigheid.
Een melancholisch portret van zachtheid, bespiegeling en het verlangen om gezien te worden.