Espenblad

Licht als adem. Stil als een gedachte.
In Espenblad (1984) wordt een vrouwelijke figuur één met de vorm van een blad, gedragen op de adem van de wind. Golvende lijnen en zachte contouren versmelten haar haar en kleding met het natuurlijke ritme van de tekening.

De combinatie van blauw en wit geeft het werk een bijna etherische sfeer—alsof ze niet getekend is, maar ontstaan.
Tussen stilstand en beweging, tussen vorm en verdwijnen.

Een poëtisch werk over overgave, verstilling en de fluistering van verbondenheid met iets groters.