Slakkenhuis

Gedachten die cirkelen. Tijd die zich vouwt in stilte.
In Slakkenhuis (1984) laat Maria Angela een vrouwenportret samensmelten met de spiraal van een slakkenhuis—een oud symbool van introspectie, cyclus en het terugkeren naar de kern.

Zachte blauwtinten en vloeiende lijnen geven het werk een dromerige gelaagdheid. De ogen—centraal en betoverend—kijken naar binnen én naar buiten. Ze stralen rust uit, maar ook iets wat niet helemaal te doorgronden is.

De spiraalvormige structuren fluisteren: denken is nooit rechtlijnig.
Bewustzijn ontvouwt zich langzaam, laag voor laag.

Een verstild werk dat de toeschouwer uitnodigt om zelf naar binnen te keren.