Overpeinzing

Dit werk (1975) vangt een moment van introspectie en kwetsbaarheid. De vrouwelijke figuur zit ineengedoken, haar houding zowel beschermend als open. Haar blik is afwezig, verloren in gedachten, alsof ze zich in een innerlijke dialoog bevindt.

De achtergrond, ruw en bijna kosmisch, versterkt het gevoel van isolement en contemplatie. De blauwgrijze tinten en het zachte spel van licht en schaduw geven het schilderij een dromerige, melancholische sfeer.