Opstanding

Van wortel tot kroon—van schaduw tot licht.
In Opstanding (1986) verbeeldt Maria Angela de weg van innerlijke transformatie. Onderaan zit een figuur ineengevouwen, de handen voor het gezicht, diep in introspectie. Uit haar groeit een boom, stevig geworteld en bekroond met een slakkenhuis: symbool van tijd, cyclisch bewustzijn en het langzame ontvouwen van de ziel.

Boven de boom rijst een vrouw op, armen geopend naar het licht. Een gestalte van wedergeboorte, triomf, overgave. Achter haar gloeit een cirkel—een zon, een navel, een poort naar een hoger zelf.

Aan de linkerzijde, haast stil en vergeten, een klassiek beeld van omhelzing: een echo van aardse liefde tegenover de spirituele opwaartse kracht van het nu.

Opstanding is geen moment, maar een proces.
Een visuele hymne over de kracht die ontstaat wanneer we de duisternis in onszelf niet vermijden, maar doorleven.

Een werk vol ritme, symboliek en bevrijding.