Minnespel

Gesloten ogen. Een strijkstok die de borst raakt.
In Minnespel (1986) versmelten muziek, lichaam en ziel tot een beeld vol innerlijke beweging. Uit de borst van de vrouw ontstaat een sluier die transformeert tot een vogel—een zachte opstijging van het aardse naar het spirituele.

Op de achtergrond rolt een slakkenhuis open, met in het hart een oog.
Het symboliseert diep bewustzijn, traag maar helder, als de weg van transformatie zelf.

De gesloten ogen spreken van introspectie.
De strijkstok van creatie.
De vogel van bevrijding.

Minnespel is een ode aan liefde als innerlijk spel: het overstijgen van lichamelijk verlangen tot pure scheppende kracht.