getijden

Getijden

Een hand reikt omhoog—niet om te grijpen, maar om te dragen.
In Getijden (1984) laat Maria Angela een moment van transformatie bevriezen in glas. Binnen een transparante spiraal zweeft een vrouw, gewichtloos, alsof ze wordt meegevoerd op de golven van een innerlijke getijdenwisseling.

Tegenover haar: een schelp die zich opent tot boog.
Daaruit wordt een roos afgeschoten als een pijl — een krachtig symbool van kwetsbaarheid dat zich niet laat vangen, maar gericht is op bestemming.

De spiraal, de hand, de roos: alles is in beweging, maar niets schiet uit balans.

Getijden is een visuele meditatie op loslaten, richting en de zachte kracht waarmee het leven zichzelf ontvouwt.